Ο Πόλεμος των Λατομείων

Πολεμική είναι η ατμόσφαιρα στο Χορδάκι εδώ και δύο περίπου μήνες, καθώς το νέο Τοπικό Συμβούλιο και μεγάλη μερίδα των Χορδακιανών (όσοι δεν εργάζονται στις εγκαταστάσεις της ΛΑΧΟΡ και της ΦΙΝΟΜΠΕΤΟΝ) έχουν στην κυριολεξία ξεσηκωθεί προσπαθώντας να σταματήσουν την επέκταση των δραστηριοτήτων της ΦΙΝΟΜΠΕΤΟΝ στην περιοχή. Σε κατά μέτωπον σύγκρουση βρέθηκε άλλωστε τις τελευταίες μέρες και ο ίδιος ο Δήμαρχος Ακρωτηρίου με την εταιρεία και με τις υπηρεσίες που την αδειοδοτούν, με δηλώσεις του στα Χανιώτικα Νέα.

«Οι εταιρείες αυτές ήρθαν στην περιοχή ως ενοικιαστές και σήμερα, ίσως από το 2003, παρουσιάζεται η μια, η ΦΙΝΟΜΠΕΤΟΝ ως ιδιοκτήτης γης και με μια ομολογία υποκρισίας στηριγμένη στις «πλάτες» αποφάσεων τοπικών δημοσίων διευθύνσεων, την αποκαλεί και δημόσια γη!» Αυτά δηλώνει ο Δήμαρχος στην τοπική εφημερίδα. Σύμφωνα με έγγραφο που παρουσιάζουμε κατ’ αποκλειστικότητα εδώ, η περιοχή στην οποία επιχειρείται να γίνει επέκταση λατομείου, ανήκει στο Δήμο Ακρωτηρίου ο οποίος όμως έχει εκφραστεί κατά της επέκτασης οποιασδήποτε λατομικής δραστηριότητας.

Η ιστορία είναι λίγο πολύ γνωστή σε όλους: στο Χορδάκι υπάρχει μία λατομική ζώνη αδρανών υλικών έκτασης 395 στρ. όπου κάνει εξόρυξη η εταιρεία ΛΑΧΩΡ στην οποία συμμετέχει ο Δήμος Ακρωτηρίου με ποσοστό 20%, η ΦΙΝΟΜΠΕΤΟΝ ΑΕ και η ΤΟΜΕΣ ΑΕ με 40% αντίστοιχα. Η ΦΙΝΟΜΠΕΤΟΝ, εκτός από τις εγκαταστάσεις παραγωγής πίσσας κ.α. που διατηρεί στην περιοχή, έχει δημιουργήσει εδώ και λίγα χρόνια ένα λατομείο εξόρυξης μαρμάρου 33 στρεμμάτων (τα λατομεία μαρμάρου δεν εντάσσονται στις λατομικές ζώνες αδρανών υλικών). Παράλληλα, η ΦΙΝΟΜΠΕΤΟΝ έχει καταθέσει στο τμήμα περιβάλλοντος της Ν.Α. Χανίων, μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων για την επέκταση του υπάρχοντος λατομείου μαρμάρου κατά 59 στρέμματα. Από το 1994 έχει γίνει πρόταση να γίνει μια δεύτερη λατομική περιοχή εκτάσης 88 στρεμμάτων. Την πρόταση αυτή επανέφερε η επιτροπή καθορισμού λατομικών περιοχών το Δεκέμβρη του 2006. Γι αυτήν τη λατομική περιοχή έχουν εξασφαλιστεί κάποιες εγκρίσεις και προεγκρίσεις όπως από τις αρχαιολογικές υπηρεσίες, το ΙΓΜΕ κ.α. Το Δημοτικό Συμβούλιο έχει βγάλει ομόφωνη απόφαση με την οποία απορρίπτει τη δημιουργία νέας λατομικής περιοχής αδρανών υλικών.

Τέλος, η ΦΙΝΟΜΠΕΤΟΝ ολοκληρώνει σύντομα στην περιοχή μία σημαντική επένδυση δημιουργίας κλειστού εργοστασίου επεξεργασίας μαρμάρου και κονιαμάτων, κατά του οποίου έγινε ήδη προσφυγή από πλευράς Δήμου και την οποία έχασε, σύμφωνα όμως με πληροφορίες η υπόθεση οδεύει για το ΣτΕ.

Το θέμα δημιουργήθηκε όταν από τύχη έφτασε στα χέρια του Δήμου η μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων για την επέκταση του λατομείου μαρμάρου. Αμεσα, η Δημοτική Αρχή ανέθεσε σε μηχανικό περιβάλλοντος τη διερεύνηση τυχόν παραβάσεων των κανόνων προστασίας του περιβάλλοντος και ζήτησε από δικηγόρο τη διατύπωση νομικής άποψης σε σχέση με τη μελέτη, με σκοπό να τεκμηριώσει την αντίθεσή της στην επιχειρούμενη επέκταση του λατομείου. Να σημειωθεί εδώ ότι δεν ζητείται πια η γνωμοδότηση των Δήμων για βιομηχανικές επενδύσεις που γίνονται στα όριά τους, όπως παλιά.

Σε συζήτηση που έγινε σε συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου την οποία παρακολούθησαν δεκάδες Χορδακιανοί, μέσα σε ιδιαίτερα τεταμένη ατμόσφαιρα, αναζητήθηκαν οι ευθύνες της προηγούμενης δημοτικής αρχής, εκφράστηκε για άλλη μια φορά η αντίθεση των Συμβούλων στην επέκταση των λατομείων, ενώ μία παρέμβαση, του Δ.Σ. Νεκτάριου Ανδρεαδάκη στάθηκε καθοριστική για την κατεύθυνση που θα έπαιρνε η νομική έρευνα του Δήμου: «Εάν, ρώτησε ο τελευταίος, η προτεινόμενη επέκταση βρίσκεται σε ιδιοκτησία του Δήμου, τότε δεν μπορεί να γίνει τίποτε, μια και ο Δήμος αποφασίζει για τη χρήση της ιδιοκτησίας του και μάλιστα η μίσθωση των λατομείων του διενεργείται με δημοπρασία».

Ο ίδιος ο επιχειρηματίας Π. Χανιωτάκης υποστήριξε τις θέσεις του στο Δημοτικό Συβούλιο (βλ. παρακάτω). Όμως, λίγες μέρες αργότερα κατατέθηκε στην εισαγγελία πρωτοδικών, δημόσιο έγγραφο που τεκμηριώνει ότι «ο αιτούμενος χώρος Λατομείου Μαρμάρων που αναφέρεται στη μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων ανήκε κατά κυριότητα στην κοινότητα Χορδακίου, ήτοι στην κυριότητα σήμερα, του Δήμου Ακρωτηρίου». Σύμφωνα με το έγγραφο, που συντάχθηκε από το τμήμα Τουριστικής Αστυνομίας Χανίων και απευθύνεται στον Εισαγγελέα Πρωτοδικών Χανίων, ο αιτούμενος χώρος είναι ίδιος με αυτόν που 30 χρόνια πριν, ζητούσε άδεια εκμετάλλευσής του από την τότε Κοινότητα Χορδακίου ο Μιχαήλ Καμπασάκης.
Επίσης, σύμφωνα με το ίδιο έγγραφο «τα πραγματικά όρια του οικισμού εντοπίζονται πλησιέστερα στα όρια του χώρου του αιτούμενου λατομείο μαρμάρου.» Αρα, «η μη τήρηση των αποστάσεων ασφαλείας μεταξύ λατομικής ζώνης και οικισμών θέτει ευθέως σε κίνδυνο τη ζωή των κατοίκων του οικισμού».

Για την υπόθεση τώρα, διενεργείται προανάκριση. Σύμφωνα με όσα μας είπε ο Δήμαρχος, «εμείς δε θέλουμε ούτε δεύτερη λατομική ζώνη, ούτε δεύτερο λατομείο μαρμάρου και θα κάνουμε ότι μπορούμε για να το αποτρέψουμε. Το υλικό που αφορά το ιδιοκτησιακό καθεστώς έχει δοθεί σε δικηγόρο για να ασκήσει τα ένδικα μέσα. Οσο για το δεύτερο λατομείο, ο Δήμος έχει καταθέσει τις αντιρρήσεις του στη γραμματεία του Νομαρχιακού Συμβουλίου».

Όπως φαίνεται, η υπόθεση θα φτάσει στα δικαστήρια, με το Δήμο να στηρίζει την υπόθεσή του στο ιδιοκτησιακό. Πάντως και η άλλη πλευρά αναμένεται να στηρίξει τη θέση της με σθένος. Για το θέμα αυτό, μιλήσαμε με τον ίδιο τον επιχειρηματία κ. Παύλο Χανιωτάκη:

-Για το ιδιοκτησιακό: «δεν μπορεί σε καμμία περίπτωση ο Δήμος να στραφεί εναντίον μου. Ο Δήμος θα έπρεπε σε κάθε περίπτωση του ιδιοκτησιακού όπου έχει αμφιβολίες (και αναφέρομαι και στην έκταση των 33 και στην έκταση των 59 στρεμμάτων) να στραφεί κατά του Περιφερειάρχη και γενικά κατά του κράτους. Διότι από εκεί έχω πάρει μια άδεια εκμετάλλευσης, για τα 33 στρέμματα και επίσης ο αποχαρακτηρισμός της έκτασης των 59 στρεμμάτων έχει γίνει από το Δασαρχείο, που είναι κι η μοναδική οδός για μένα, να ζητήσω την εκμετάλλευσή της.»

-Για την απόσταση από τον οικισμό: «Η απόσταση είναι 566 με 570 μέτρα. Ο Δήμος είχε δύο χάρτες στη μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων, στους οποίους αν έβαζε πάνω ένα υποδεκάμετρο θα διαπίστωνε ότι η απόσταση είναι 570 μ. Ξαναμετρήσαμε λόγω αυτών των γεγονότων, πολύ προσεκτικά και τοποθετήσαμε τα όρια του οικισμού όπως τα ορίζουνε οι ειδικοί χάρτες της Πολεοδομίας και βρήκαμε την απόσταση στα 566 μέτρα.

-Για το ιστορικό που παρατίθεται και αποδεικνύει ότι η έκταση αυτή ταυτίζεται με την παλιά κοινοτική έκταση που νοίκιασε πριν 30 χρόνια ο Μ. Καμπασάκης:

«Αυτό το ιστορικό κατ αρχήν θα πρέπει να το δούμε. Αυτά είναι από αρχεία της κοινότητας Χορδακίου με τα οποία εμείς δεν έχουμε έρθει ποτέ σε επαφή. Εμείς προσπαθούμε να πάρουμε όλα τα συννημένα έγγραφα της περίφημης καταγγελίας προς την κ. Εισαγγελέα και αυτό μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει δυνατό. Τα 34 στρέμματα που έχουμε την άδεια για την πρώτη εκμετάλλευση, τα αγόρασα αν θυμάμαι καλά το 2001 από τον Ανδρεαδάκη Γιώργο. Πήγα λοιπόν στο Δασαρχείο και αφού είχα εξασφαλίσει μια βεβαίωση από το ΙΓΜΕ ότι εκεί υπάρχει μάρμαρο, πήρα την προφορική διαβεβαίωση του Δασάρχη ότι αυτή είναι δασική έκταση και συνεπώς ανήκει στο κράτος. Εγώ θέλοντας να έχω τη νομιμότητα στις επιχειρήσεις μου, προσέφερα έμμεσα αυτή την έκταση στην πολιτεία και μίσθωσα με συμβολαιογραφικό πληρεξούσιο από την Περιφέρεια Κρήτης με εκπρόσωπο τον Περιφερειάρχη τα 34 στρέμματα για χρόνια. Για τα 59 στρέμματα το Δασαρχείο έχει αποφανθεί εξαρχής ότι είναι δασική έκταση κι ενώ έγιναν οι σχετικές αναρτήσεις δε βρέθηκε κανείς άλλος ιδιοκτήτης, οπότε όταν περάσω από τις Περιβαλλοντικές Επιπτώσεις θα το μισθώσω από το κράτος όπως έκανα και με τα 34 στρέμματα γιατί έτσι ορίζει ο νόμος.

ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΧΟΡΔΑΚΙ

Ουδείς ετόλμησε όλα αυτά τα χρόνια να πει την αλήθεια για το θέμα των λατομείων στο Χορδάκι. Ουδείς διανοήθηκε να θίξει το παραδάκι που βγαίνει κάθε χρόνο από το ποσοστό του Δήμου στη ΛΑΧΟΡ και που μόνο φέτος θα φτάσει τα 507.000 ευρώ και το οποίο στο σύνολό του θα έπρεπε να πηγαίνει για ανταποδοτικά έργα στο χωριό.

Ούτε οι χθεσινοί, ούτε οι σημερινοί λατομειομάχοι θυμήθηκαν ότι τη μεγαλύτερη ευθύνη στην καταστροφή του τόπου ΤΟΥΣ φέρουν οι ίδιοι που επέτρεψαν να στηθεί το ανοσιούργημα της ΛΑΧΟΡ που καταστρέφει το περιβάλλον για το οποίο κόπτονται. Ο χειρότερος εχθρός του Χορδακίου ήταν οι πωλητές των χωραφιών που έγιναν λατομεία, η Κοινότητά του και μετέπειτα ο Δήμος Ακρωτηρίου που είναι ένας από τους μετόχους της εταιρείας που κατατρώει τα βουνά του. Η αφυπνισμένη δημοσιογράφος των Χανιώτικων Νέων που είδε την καταστροφή και τις χαίνουσες πληγές δεν διερωτήθηκε, γιατί, ο Δήμος Ακρωτηρίου που σήμερα μάχεται κατά των λατομείων, δεν αποχωρεί από τη ΛΑΧΟΡ, ώστε να νομιμοποιείται και ηθικά να την πολεμήσει;

Εθεσα και άλλοτε το ερώτημα από αυτή τη σελίδα κι απάντηση δεν έλαβα.

Είναι ή δεν είναι ανήθικο και πολιτικά ανορθόδοξο, ο Δήμος Ακρωτηρίου να είναι μέτοχος στη ΛΑΧΟΡ, συνένοχος στην καταστροφή του τόπου και μάλιστα με υψηλά χρηματικά οφέλη και ταυτόχρονα να βάλλει κατά του συνεταίρου του (και μάλιστα, μόνο του ενός από τους δύο) με το επιχείρημα ότι θέλει να σταματήσει η επιβάρυνση και η καταστροφή στον ορεινό όγκο του Ακρωτηρίου;

Μακριά από μένα κάθε εμπλοκή στο παιχνίδι του ανταγωνισμού μεταξύ των εταίρων. Διότι οι ΤΟΜΕΣ με τη ΦΙΝΟΜΠΕΤΟΝ είναι ανταγωνιστές έξω από τη ΛΑΧΟΡ και μέσα, απ΄ ότι μαθαίνω, μόνο δι αντιπροσώπων των αφεντικών συνομιλούν…

Η ΦΙΝΟΜΠΕΤΟΝ ανταγωνίζεται τη ΛΑΧΟΡ και αντιστρόφως, και ο Δήμος, ως τρίτος συνεταίρος κινδυνεύει να παρασυρθεί στο παιχνίδι του ανταγωνισμού των δύο άλλων συνεταίρων. Και να αναγκαστεί να συμβαδίσει με έναν από τους δυό, κάτι που μάλλον συνέβαινε τα προηγούμενα τρία χρόνια και ίσως και τώρα είναι αναπόφευκτο.

Κι όμως ξαναρωτώ και πέστε με αφελή: γιατί ο Δήμος δεν πουλάει τις μετοχές του, γιατί δεν «σπάει» τα συμβόλαια ενοικίασης των εκτάσεών του, γιατί δε βγαίνει απέξω να δώσει τη μάχη του εναντίον της ΦΙΝΟΜΠΕΤΟΝ, της ΛΑΧΟΡ, της ΤΟΜΕΣ και ακόμα των τοπικών δημοσίων υπηρεσιών που εδώ και χρόνια, ύποπτα και διεφθαρμένα, στηρίζουν μονόπατα το ξεγούβισμα του Ακρωτηρίου;

Μη μου πείτε: και τι θα γίνουν όλοι αυτοί οι Χορδακιανοί που τρώνε ψωμάκι από τα λατομεία;

Γιατί θα σας πώ ξανά: τι θα γινόταν οι Χορδακιανοί αν αντί για λατομεία στα βουνά τους υπήρχαν ξενοδοχεία, αν αντί για σκονισμένους δρόμους έφτιαχναν ορειβατικά μονοπάτια, αγροτουριστικές μονάδες, αναρριχητικές πίστες, σπηλαιολογικά πάρκα, ταβέρνες με παραδοσιακή κουζίνα;

Μήπως τα βουνά του Ακρωτηρίου δεν άξιζαν αυτές τις επενδύσεις;

Κι αν ακόμα σας πώ: στα παιδιά σας Χορδακιανοί τι θα κληρονομήσετε;

Αυτή την ξεδοντιασμένη πατρίδα, ή τη φτωχή σύνταξη του ΙΚΑ;

Τα Λεφτά ή το Περιβάλλον;