Ανατρεπτικό
-Σοβαρό αλλά και χαβαλεδιάρικο
-Με μηνύματα
-Φοβερή κωμωδία
-Με διαλόγους που έσφυζαν αλλά και αυτοσχεδιασμούς που αναδείκνυαν ταλέντα
-Χορευτικά που μας άφησαν άφωνους
-Σκηνοθεσία απολαυστική
-Κουστούμια εμπνευσμένα
-Σκηνική παρουσία σχεδόν επαγγελματική
Και δε μιλάμε για καμιά παράσταση του ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης, αλλά για την παράσταση που ανέβασαν τα παιδιά του Γυμνασίου Ακρωτηρίου στο Θέατρο Βλησίδη στις 8 και 10 Απριλίου, με τίτλο «Μαρία Νεράιδα Αρκούδα». Ολη η παραγωγή, από τα κείμενα μέχρι τα χορευτικά, προέκυψαν από τη συνεργασία των παιδιών με τις Καθηγήτριες Τσουρλάκη Ασπασία και Κουκουράκη Χριστίνα.
Το έργο βασίστηκε σε τρεις κρητικούς μύθους (οι δύο Ακρωτηριανοί) για να πραγματευτεί το θέμα της επαφής των παιδιών με την παράδοση. Αυτό που φάνηκε ήταν ότι μέσα από την ίδια την παραγωγή του έργου, οι συντελεστές βίωσαν την παράδοση, και το αποτέλεσμα ήταν, ότι την ώρα της παράστασης το βίωμα αυτό κορυφωνόταν ώστε δεν ήξερες αν οι νεαροί ηθοποιοί έπαιζαν τους ρόλους τους ή τους εαυτούς τους.
Το κείμενο του προγράμματος μας πληροφορεί:
«Μια ιστορία μέσα από τρεις μύθους και την πραγματικότητα. Ιστορία δεμένη με νήμα βαμβακερό στην αρχή κι έπειτ από νάιλον. Μαρία, Νεράιδα, Αρκούδα… Πρωταγωνιστούν στο μύθο και στην ανθρώπινη πορεία. Εχουν κάτι να μας πουν και κάτι να αποκαλύψουν. Ισως και την άπιαστη έννοια της παράδοσης που έχει πολλά πρόσωπα ή και κανένα. Πέντε παιδιά ταξιδεύουν στο παρόν τους. Ψάχνουν γύρω τους να βρουν τι σημαίνει παραδοσιακό. Και βρίσκουν απαντήσει που απλόχερα τις χαρίζουν σε όλους εμάς τους ανθρώπους του σήμερα».
Σε μια ομάδα παιδιών ανατίθεται μια σχολική εργασία – να ορίσουν τι σημαίνει Παράδοση, ερευνώντας στοιχεία μέσα από το οικογενειακό τους περιβάλλον. Κατά τη διάρκεια του έργου, εκθέτουν συζητώντας μεταξύ τους (δε λείπει η πλάκα κι ο χαβαλές) τρεις μύθους που άκουσαν και προσπαθώντας να τους κατανοήσουν, εμφανίζεται όλο και πιο έντονα μπροστά τους η Παράδοση που σκηνικά απεικονίστηκε ευφυέστατα, από ένα κορίτσι (Φλώρα Γκιμουση) ντυμένο σαν αρχαία θεά δυόμιση μέτρα ψηλό, που εμφανίζεται κυλώντας σαν μέσα σε μια αχλή ονείρου.
Οι «τρεις τροζές», είναι ο μύθος του κρητικού (φοβερός ο Γεράσιμος Χατζηγεωργίου) που ψάχνει τρεις γυναίκες πιο τροζές από τη γυναίκα και την κόρη του – σε πολλούς από μας από το μύθο αυτόν έχει απομείει μόνο «ώφου το παιδί μου το σκεπαρνοσκοτωμένο μου!». Ο θρύλος της Νεράϊδας είναι ένας Στερνιανός θρύλος για το Τρυπητό Χαράκι που ανήκε σε μια νεράιδα που γιάτρευε μωρά που κινδύνευαν, αρκεί να το περνούσαν από κει τρεις ανύπαντρες (δηλαδή παρθένες) Μαρίες του χωριού. Η χορευτική απεικόνιση του θρύλου μας εξέπληξε.
Τέλος, ο γνωστός θρύλος της Αρκουδας, δηλαδή του θρύλου που περιβάλλει το βράχο της σπηλιάς της Παναγίας της Αρκουδιώτισσας, για τον οποίο τα παιδιά έκαναν την πιο ενδελεχή έρευνα. Ξεκινώντας από την αρκούδα που πήγε να πιεί το νερό της Παναγίας η οποία θύμωσε και την πέτρωσε, ερεύνησαν την αρχαιολογική εκδοχή ότι η αρκούδα λαξεύτηκε στο σταλαγμίτη από ανθρώπους της προϊστορικής εποχής αλλά και την άλλη ερμηνεία, που αναφέρει ότι υπήρχε στη σπηλιά ιερό της θεάς Αρτέμιδος που λατρευόταν υπό τη μορφή της Αρκούδας. Και τελικά, φτάνωντας στην εκδοχή της εκκλησίας, που φάνηκε να περνάει από το πιο αυστηρό κόσκινο.
Τα παιδιά κορυφώνουν την αμφισβήτησή τους – ερμηνεύοντας τα πάντα με τη λογική, αποδεχόμενα το παραμύθι σαν μέρος του ελληνικού τους γονιδίου και διακωμωδώντας τα πάντα, μια και σαν παιδιά το κυρίαρχο είναι, να περάσουν καλά μαθαίνωντας. Σοφοί οι παράλληλοι μονόλογοι στο τέλος από τις δύο γυναίκες του σήμερα, τη νοικοκυρά (Ποντικάκη Αναστασία) και την εργαζόμενη (Κοκολαντωνάκη Μαρία) που αναλογίζονται ξεχωριστά την πορεία της ζωής τους, εκτιμούν την πραγματικότητα και καταλήγουν σε κοινό συμπέρασμα. Τέτοια ωριμότητα δεν την περίμενε κανείς από μαθητές γυμνασίου.
Η θεατρική ομάδα δούλεψε πάρα πολλούς μήνες σε ώρες εκτός σχολείου, μια και το έργο δεν εντάχθηκε σε κάποιο εκπαιδευτικό πρόγραμμα αλλά έγινε για το κέφι των παιδιών που συμμετείχαν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου