Υποδομές για κλάματα

Δυσαρεστημένοι οι γονείς από τις υποδομές του
Ναυταθλητικού Κέντρου Χανίων την ώρα που το
Κλειστό Κολυμβητήριο Ακρωτηρίου χορταριάζει

Σπασμένες ντουζιέρες, σπασμένα τζάμια, σωλήνες που στάζουν στα αποδυτήρια, δεκάδες γονείς να περιμένουν στην ουρά με τα παιδιά τους για να τα βάλουν στα ντούζ (και να μπουν κι αυτοί μαζί για να ρυθμίσουν το νερό) και άλλα πολλά προβλήματα στις υποδομές του κολυμβητηρίου της Νέας Χώρας (μεταξύ αυτών και προβλήματα ασφάλειας) αναδεικνύουν την ανάγκη να λειτουργήσει επιτέλους το Κλειστό Κολυμβητήριο Ακρωτηρίου.
Ανάμεσα σε πολλούς γονείς των τμημάτων εκμάθησης κολύμβησης του ΝΟΧ που μονοπωλεί τις εγκαταστάσεις του Κολυμβητηρίου Χανίων, η δυσαρέσκεια είναι διάχυτη κι ο εκνευρισμός μεγάλος. Μόνο στα τμήματα αυτά πληροφορούμαστε ότι έχουν γραφτεί φέτος περίπου 300 παιδιά (από 40 ευρώ το κάθε ένα μηνιαία συνδρομή) ενώ συνολικά οι αθλητές του ομίλου φτάνουν τους χίλιους, σύμφωνα με την ιστοσελίδα του ΝΟΧ και η υπερπληθώρα αυτή (που ωφείλεται τόσο στην καλή φήμη των προπονητών του ΝΟΧ, όσο και στη γνώση ότι η κολύμβηση είναι το μόνο άθλημα χωρίς αντενδείξεις για τα παιδιά από 0 έως…100 χρονών) είναι εμφανές ότι δεν καλύπτεται από τις υπάρχουσες υποδομές.
Υποδομές που παρότι εγκαινιάστηκαν το 1992, έχουν τα χάλια τους. Υποδομές που και φτηνά και εύκολα βελτιώνονται, παρόλα αυτά κανείς δεν ασχολείται.
Αναρωτιέται κανείς, που πάνε τα λειτουργικά έξοδα που πληρώνει η Γενική Γραμματεία Αθλητισμού, δηλαδή εμείς οι φορολογούμενοι, στο κολυμβητήριο. Από γονείς πληροφορούμαστε ότι δε φτάνουν ούτε για το πετρέλαιο που θερμαίνει τις πισίνες και το νερό στα ντούζ, έτσι τον προηγούμενο χειμώνα τα παιδιά κρύωναν και μέσα κι έξω από το νερό. Ο χειμώνας προοιωνίζεται δύσκολος και πολλοί προβληματίζονται: «που θα περιμένουμε τα παιδιά μας» λένε, καθώς το μικρό καφενείο του κολυμβητηρίου δεν χωράει τόσο κόσμο.

Μας αξίζει;

Το ερώτημα είναι αν μας αξίζουν τέτοιες υποδομές, αν μας αξίζει τέτοια ταλαιπωρία.
Στο Ακρωτήρι, σχεδόν έτοιμο στέκει εγκαταλελειμμένο το Κλειστό Κολυμβητήριο, που κόστισε εκατομμύρια ευρώ από εθνικούς πόρους (πάλι δικά μας λεφτά δηλαδή) που όπως και το Ποδηλατοδρόμιο των Καθιανών (του οποίου η χρηματοδότηση έχει σταματήσει) αποτελούν μία από τις μεγαλύτερες πολιτικές απάτες των τελευταίων χρόνων στα Χανιά. Υποδομές που έγιναν ως παράλληλα με τα Ολυμπιακά έργα του 2004, που θεμελιώθηκαν με φανφάρες από Υφυπουργούς, Νομάρχες και Δημαρχέους που διεκδικούσαν ο καθένας την πατρότητα των έργων, μόνο για να εισπράξουν εκείνοι τον ψήφο του εξαπατημένου Χανιώτη και κάποιοι άλλοι, τα λεφτά για τις μελέτες και τις εργολαβίες, που δεν τέλειωσαν και δεν ξέρουμε αν θα τελειώσουν ποτέ, ούτε αν θα λειτουργήσουν. Και κανείς δε σκέφτηκε πώς θα λειτουργήσουν όλες αυτές οι υποδομές, γιατί αρπακολλατζήδες όντες, δε ζήτησαν μελέτες βιωσιμότητας για τα έργα τους.
Σήμερα, οι Δημάρχοι που τότε συν-πανηγύριζαν, έχουν λακίσει και αρνούνται να αναλάβουν το κόστος λειτουργίας του Κολυμβητηρίου. Ο νέος Δήμαρχος Ακρωτηρίου που παρέλαβε την κατάσταση από τον προηγούμενο (αλλά είναι αλήθεια ότι τη χρησιμοποίησε πολιτικά για να εκλεγεί) ανεβοκατεβαίνει τώρα στη Γ.Γ.Α. προσπαθώντας να πείσει την ηγεσία της, να χρηματοδοτήσει τα πρώτα χρόνια λειτουργίας του Κολυμβητηρίου με 300.000 ευρώ καλύπτοντας μέρος του λειτουργικού κόστους, μάταια όμως.
Δεν έχουν περάσει πολλοί μήνες από την τελευταία έξαρση του θέματος: την ώρα που ο πρώην Δήμαρχος Ακρωτηρίου (σημερινός αντιπολιτευόμενος) σπεκουλάριζε σε φιλικό του τηλεοπτικό κανάλι για το θέμα, ο Δήμαρχος Χανίων τσακωνόταν με τον Πρύτανη του Πολυτεχνείου για μια μελέτη βιωσιμότητας την αξιοπιστία της οποίας σήμερα αμφισβητούν άλλοι παράγοντες της Πολυτεχνικής κοινότητας ενώ ο Ναυτικός Ομιλος Χανίων του οποίου επίτιμο μέλος είναι ο κ. Βιρβιδάκης, με ανυπόγραφα άρθρα «δυσφημούσε» το έργο στο Ακρωτήρι, το οποίο κατασκεύασε ο ίδιος ο Πρόεδρος του Ομίλου.
Κι εμείς από όλον αυτό τον αχταρμά, ένα συμπέρασμα βγάζουμε. Ότι κάποιοι, που ήδη έχουν ωφεληθεί από την κατασκευή του αλλά σήμερα δεν τους συμφέρει η λειτουργία του, δε θέλουν να λειτουργήσει το Κλειστό Κολυμβητήριο Ακρωτηρίου.
Κι όλα αυτά εις βάρος μας. Όμως, μας αξίζει;