Τέτοιο συλλαλητήριο δεν έχει ξαναγίνει από τη μεταπολίτευση και μετά στα Χανιά, μου είπε κομματικό στέλεχος – συνδικαλιστής της αριστεράς που τον θυμάμαι από το 75 να τρέχει στις οργανώσεις…Στα Χανιά γίνεται δουλειά από πολύ κόσμο, σε διαφορετικά μετερίζια. Από το ΠΑΜΕ στα σωματεία, από το ΕΠΑΜ στις γειτονιές, από το Σύλλογο Φοιτητών που πάει παντού, από τους Αγανακτισμένους της Αγοράς, και εσχάτως, από τις ίδιες τις γειτονιές που άρχισαν να οργανώνουν τις αντιστάσεις τους. Όλα είχαν αποτέλεσμα.
Γίνεται βεβαίως και η συνήθης, διασπαστική δουλειά από κάποιους που θεωρούν εαυτούς πάτρονες κάποιας επανάστασης που θα ήθελαν να έχουν κάνει. Εμφανίζονται σε κάθε συλλογικότητα και παίζουν την ίδια κασέτα, τάχα μου πως είναι άγνωστοι μεταξύ τους. Εχουμε και τα κομματα της «κοινοβουλευτικής δημοκρατίας» που φοβούνται ότι χάνουν, όχι τα ποσοστά τους, αλλά το λόγο ύπαρξής τους και πιάνονται από όπου μπορούν για να επιβιώσουν.
Είμασταν λοιπόν κι εμείς εκεί. Από το Ακρωτήρι. Εμείς που χθές, είχαμε τη ζωή μας και κουρεύαμε το γκαζόν μας. Εμείς που παίζαμε ανέμελοι με τα παιδιά μας και πηγαίναμε εκδρομές τις Κυριακές. Εμείς που μαζευτήκαμε ξαφνικά μια καθημερινή κι αποφασίσαμε να ξεσηκώσουμε όσο πιο πολλούς μπορούμε, κι ήταν κι η Αμπεριά, η Χαλέπα, το Βαρύπετρο, η Νέα Χώρα…..
Ηρθαν κι από τις Βουκολιές να μας ζητήσουν… «τεχνογνωσία» για να κάνουν κι αυτοί συνέλευση! «Πώς στήνεις μια λαϊκή συνέλευση;» «Με την καρδιά σου τη στήνεις!». «Και πως πείθεις τον κόσμο να σηκωθεί και νάρθει;» «Του λές ότι δεν έμεινε κανένας άλλος να τον σώσει, παρά μόνο ο εαυτός του κι οι γειτόνοι του».
Λοιπόν, οι γειτονιές βρεθήκαμε (υλοποιώντας απόφαση των διακοσίων ατόμων που μαζευτήκαμε μια μέρα στα Κουνουπιδιανά) συντονιστήκαμε και σας το λέμε να το ξέρετε, πως το επομενο διάστημα, θα ξεσηκώνουμε παντού κόσμο, θα του προσφέρουμε αλληλεγγύη στην πείνα του και στον κίνδυνο να μείνει χωρίς ρεύμα. Θα του προσφέρουμε ακόμα και νομική βοήθεια. Αυτό αποφάσισαν οι γειτονιές μας που βρεθήκαμε στο Τεχνικό Επιμελητήριο προχθές, μαζί με άλλους φορείς και συνδικαλιστές. Είμαστε όλοι μαζί και θα συννενοούμαστε για τα πάντα.
Ναι, δεν έχει ξαναγίνει τέτοια διαδήλωση στα Χανιά. Μου είπαν να μιλήσω, εκπροσωπώντας τη Συνέλευσή μας, του Ακρωτηρίου. Και γράφτηκα στην…ουρά!
Δεν το χα ξανακάνει. Κάποιοι τύποι (οι εργατοπατέρες) μιλούσαν επί ώρα. Τα ίδια και τα ίδια έλεγαν, κουράζοντας τον κόσμο που περίμενε μες στον ήλιο. Είδα κι εγώ τη σειρά μου, μετά το Σύλλογο Φοιτητών ήμασταν οι γειτονιές. Και ξάφνου, πως βρέθηκα 5 ομιλητές μετά, ούτε που το κατάλαβα. Κατάλαβα όμως ποιός άλλαξε τη σειρά - ένας από τους ισόβιους εργατοπατέρες των Χανίων.
Εμάς μας είπαν, να είμαστε σύντομοι στα λόγια, μιας κι οι προηγούμενοι ήταν πιο φλύαροι. Αυτολογοκρίθηκα λοιπόν. Είπα μόνο πως είναι οι γειτονιές εδώ, Ακηδεμόνευτες και Αλληλέγγυες και δείχνουν το δρόμο για την εξέγερση. Πώς η εξέγερση είναι πια, μονόδρομος.
Γιώργος Γυπάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου