ΟΙ ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ ΔΗΜΑΡΧΟΙ ΧΑΝΙΩΝ: Μια νέα καριέρα για τον κ. Βουλευτή

Εντελώς ακατανόητο μου φαίνεται το ότι ο  66χρονος  βουλευτής Μανώλης Σκουλάκης αποφάσισε να αλλάξει καριέρα στα γεράματα και να γινει Δήμαρχος. Αντί να ολοκληρώσει με αξιοπρέπεια την 30χρονη βουλευτική του θητεία και να βγει στη σύνταξη, ο κ. Σκουλάκης επιλέγει να αλλάξει εντελώς αντικείμενο περνώντας στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, και μάλιστα σε ένα νέο θεσμό που απαιτεί ξεκούραστους, νέους πολιτικούς με φρέσκια αντίληψη.
Παραδόξως, με την υποστήριξη του «νέου ΠΑΣΟΚ» που κάθε άλλο παρά «ανανεωμένο» αποδεικνύεται στην περιφέρεια, αφού κλείνει το δρόμο σε νεότερα, άφθαρτα στελέχη να προχωρήσουν, όπως ο Γιάννης ο Κουλιεράκης και ο Χάρης Μπατάκης που εκδήλωσαν τη θέλησή τους να ηγηθούν της Δημοτικής Ομάδας που θα στηρίξει το ΠΑΣΟΚ στο μεγάλο Δήμο Χανίων.
Δεν θα μπορούσα να φανταστώ γνησιότερο αντιπρόσωπο του πελατειακού συστήματος που έφερε την Ελλάδα στο σημερινό χάλι και που με κόπο ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να διαλύσει. Από το 1981 που είναι βουλευτής ο κ. Σκουλάκης πρέπει να έχει διορίσει εκατοντάδες άτομα στο δημόσιο – είναι γνωστοί και δαχτυλοδειχτούμενοι οι Σκουλακικοί στις δύο ΔΟΥ, στη ΔΕΗ, στον ΟΤΕ και αλλού. Αν και θεωρείται από τους πιο δραστήριους βουλευτές συνολικά, με πολλά έργα να φέρουν την υπογραφή του (με κύριο το Νοσοκομείο Χανίων), αναλογικά με τα χρόνια της θητείας του το έργο αυτό φαίνεται τοπικής σημασίας: ο νομός Χανίων αναπτυξιακά, παραμένει 20 χρόνια πίσω σε σχέση με το νομό Ηρακλείου κι αυτό το οφείλουμε αποκλειστικά στους βουλευτές μας.
Τι είναι αυτό που θα μας πείσει ότι ο κ. Σκουλάκης είναι γνώστης της λειτουργίας της Τοπικής Αυτοδιοίκησης,
Οι ανόητοι τεχνοκράτες του κόμματος στην Αθήνα, κρίνουν πως αυτό το πελατειακό σύστημα είναι ικανό να «βγάλει» δήμαρχο το βουλευτή, ερχόμενοι σε πλήρη αντίφαση με κάθε Παπανδρεϊκή εξαγγελία περί ανανέωσης. Γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια τη θέληση της βάσης που προωθούσε τις δικές της επιλογές, ενώ ξεχνούν, πως η περίοδος των εκλογών θα συμπέσει με την περίοδο που αναμένεται να ξεσπάσει το παλλαϊκό μέτωπο της οργής κατά των αντιλαϊκών μέτρων και το τελευταίο που θα ήθελαν οι ψηφοφόροι να βλέπουν μπροστά τους είναι έναν πολιτικό της παλαιάς κοπής – έναν από αυτούς που βρίζουν – έναν από αυτούς που είπαν ναι στο μνημόνιο.