Παιδεια και Εξυπνοι Ελληνες

Είδα πρόσφατα έναν παλιό μου, νεαρό «φίλο». Αγαθιάρης και όχι ιδιαίτερα έξυπνος και κατά τ’ άλλα, «ευγενικό παιδί» ο «φίλος» μου αυτός (κάποτε δουλεύαμε στην ίδια δουλειά) είχε ένα «ελάττωμα»: ήταν νεοναζί. Κάποτε μου είχε εξομολογηθεί ότι είναι σε μια ομάδα (υπήρχαν τότε στα Χανιά γραφεία της Χρυσής Αυγής) «σκινάδων» που τα βράδια έστηναν καραούλι στο λιμάνι στους Αλβανούς, τους έβαζαν στα δημόσια ουρητήρια που είναι στον παράλληλο του παραλιακού (δίπλα στο Suki Yaki) , τους πλάκωναν άγρια στο ξύλο και τους άφηναν δεμένους να τους βρει η αστυνομία το πρωί. Και για του λόγου το αληθές, ο φίλος μου αυτός (επαναλαμβάνω, ότι μου ήταν συμπαθής κατά τα άλλα) μου έδειχνε τα πειστήρια: χειροπέδες, γκλόμπς, σιδερογροθιές κ.α. που είχε στο αυτοκίνητό του. Εκεί τον ξανάδα, λίγες μέρες πριν τις εκλογές, στο αυτοκίνητό του μέσα: το ‘χε στολίσει με αφίσες του Γιώργου Καρατζαφέρη και μοίραζε προεκλογικό υλικό του ΛΑΟΣ. Τον είδα αργότερα και σε ένα τοπικό κανάλι, σε κάτι πλάνα από το εκλογικό κέντρο του κόμματος.
Νομίζω ότι σήμερα είναι παντρεμένος με παιδιά, ένας ήσυχος οικογενειάρχης δηλαδή και υποθέτω ότι έχει σταματήσει τη νυχτερινή του δραστηριότητα, καθώς βρήκε καταλληλότερη και ποιο αποτελεσματική διέξοδο, από το περιθώριο, στο κόμμα που τον εκφράζει. Με τη δική του βοήθεια και την ψήφο των ελλήνων, εκπροσωπείται πλέον και στη Βουλή και μάλιστα, σε ρυθμιστικό ρόλο.
Αυτά τα λέω, γιατί δείχνουν με τί παιδεία ψήφισε ο έλληνας και σ’ αυτές τις εκλογές.
Γιατί όπως έγραψα και στο προηγούμενο φύλλο, τα πάντα, ακόμα και η πολιτική, είναι θέμα παιδείας. Είναι θέμα παιδείας ας πούμε, να αναγνωρίζεις ως γραφικό τον υποψήφιο του ΛΑΟΣ που βγαίνει στον Alpha ή στο Alter κάθε βράδι και να μην τον εκλέγεις βουλευτή γιατί αντιλαμβάνεσαι το πόσο επικίνδυνος είναι για τη δημοκρατία, αλλά και να καταδικάζεις το κανάλι που τον έχει πρώτη μούρη στα παράθυρα των δελτίων του, προκαλώντας τις ευαισθησίες σου, υποβιβάζοντας τη νοημοσύνη σου.
Ζούμε στιγμές αλλοφροσύνης στην πολιτική ζωή του τόπου: μια κυβέρνηση αντιλαϊκή επανεκλέγεται και κυβερνά χωρίς αντιπολίτευση, ένα κίνημα διαλύεται επειδή κάποιοι βιάζονται να «φάνε» από το γλυκάκι της διαπλοκής, η πραγματική αριστερά δεν έχει αντιληφθεί ακόμα πώς ήρθε ο καιρός της να αντικαταστήσει στην αξιωματική αντιπολίτευση αλλά και στη διαχείριση εξουσίας το ΠΑΣΟΚ και πέρα και πάνω απ’ όλα, κάποιοι τρίβουν τα χέρια τους κι ετοιμάζονται για ακόμα περισσότερα κέρδη εις βάρος μας.
Στην Ευρώπη, ένα νέο ρεύμα φασισμού μεγαλώνει. Στη Γερμανία επιχειρείται να περάσει ένας τρομο-νόμος που δίνει το δικαίωμα στις αρχές να ελέγχουν τους προσωπικούς υπολογιστές και την επικοινωνία – δηλαδή την προσωπική ζωή των πολιτών. Κι ότι πηγάζει στην Ευρώπη, διαχέεται σε όλα της τα μέλη, αργά ή γρήγορα. Ούτως ή άλλως, οι Αμερικάνοι έχουν φτάσει στο σημείο αυτό, προ πολλού.
Στο μεταξύ, πόσο βαθειά είναι η αντίληψη των ελλήνων για όλα όσα συμβαίνουν γύρω τους; Πόσο τεκμηριωμένη είναι η κριτική τους στα κόμματα, στους πολιτικούς;
Δέστε σε τι σχολεία πάνε τα παιδιά μας, δέστε σε τι μιζέρια τα βυθίζει το εκπαιδευτικό μας σύστημα, όλα αφημένα στην τύχη, όλα αφημένα στην κατάρρευση, την ώρα που στην πολιτική ατζέντα κυριαρχεί (προ και μετά εκλογών) το έρμο εκείνο βιβλίο της ιστορίας, αντί για τα κονδύλια που είχαν τάξει και δεν έδωσαν για την παιδεία, δίνοντάς τα όπως πάντα, κάπου όπου το πολιτικό όφελος θα είναι βραχυπρόθεσμο.
Αλλά, πρέπει να έχει παιδεία (και στοιχειώδες IQ) ένας πολιτικός, για να καταλάβει ότι δεν υπάρχει σημαντικότερη οικονομική επένδυση από αυτήν που γίνεται στην παιδεία. Στο Περιβάλλον: δεν είναι μόνο η περιβαλλοντική παιδεία, αλλά η ευρύτητα του πνεύματος και η ευαισθησία που αποκτούν τα παιδιά από μικρές ηλικίες στο σχολείο, ώστε να συνειδητοποιούν ως ενήλικες τη σημασία της προστασίας του περιβάλλοντος. Στην Πολιτική: ο πολιτικός που έχει παιδεία, είναι ο οξύνους, ο ευρύνους, ο ευαίσθητος πολιτικός και όχι ο πολιτικός της διαφθοράς και των ρουσφετιών. Και φυσικά, δεν εννοείται απόκτηση παιδείας, το να έχεις σπουδάσει την ιατρική ή την νομική επιστήμη, μόνο. Οι κάτοχοι σωστής παιδείας, ασκούν την πολιτική σοφά, προς όφελος του λαού. Στην Ανάπτυξη: το μεγαλύτερο ανταποδοτικό όφελος της επένδυσης στην παιδεία αντιστοιχεί στην ανάπτυξη. Γιατί είναι οι σωστά παιδευμένοι πολίτες που διαμορφώνουν την αναπτυξιακή μας πορεία με άξονες την αειφορία και την πραγματική (κι όχι την κατευθυνόμενοι) πρόοδο. Οι Ανεξάρτητοι, οι Ελεύθεροι, οι Δημοκράτες, οι Ευαίσθητοι, οι Εξυπνοι πολίτες, είναι αυτοί που θα οδηγήσουν τον κόσμο σ’ ένα καλύτερο μέλλον. Και τέτοιους, δεν παράγει το εκπαιδευτικό μας σύστημα πολλούς.
Αλλά το μεγαλύτερο θύμα του εκπαιδευτικού συστήματος, είναι η δημοκρατία
κάντε ένα τέστ στα παιδιά σας. Ζητήστε να σας εξηγήσουν τι θεωρούν ότι είναι η δημοκρατία και αν πιστεύουν ότι ζούν σε μια κοινωνία 100% δημοκρατική, αν πιστεύουν ότι δεν απειλούνται δηλαδή καθόλου, οι προσωπικές τους ελευθερίες. Ρωτήστε τα, αν πιστεύουν ότι μπορεί να βελτιωθεί η ζωή τους, αν ενδιαφέρονται πραγματικά για τον πόλεμο, για τους πρόσφυγες, για τη φτώχεια. Είναι βασικές γνώσεις αυτές (βασικές για τη διαμόρφωση καλών πολιτών), που δεν διδάσκονται αυτόνομα στα σχολεία, αλλά καλλιεργούνται ταυτόχρονα με την κριτική σκέψη, με την πολιτική αγωγή, με την έρευνα στις κλασσικές ή τις θετικές επιστήμες. Την έρευνα για την οποία κανείς δεν ενδιαφέρεται. Την έρευνα η οποία παράγει ικανούς επιστήμονες, οπότε, οι ικανοί επιστήμονες συνήθως σπουδάζουν εκτός Ελλάδας, ενίοτε μένουν εκεί και παράγουν πολιτισμό και παράγουν επιστημονικό έργο και γνώσεις που δεν παράγονται πια στην Ελλάδα. Στην Ελλάδα παράγονται τραγουδιστές και τραγουδίστριες ποπ, ηθοποιοί και τηλεαστέρες, παράγονται φίλαθλοι, video gamers, και κυρίως, παράγονται απόφοιτοι χωρίς μέλλον. Σε μια τέτοια χώρα, η «δημοκρατία» είναι απλά μια έννοια για ανάπτυξη στο βαρετό μάθημα της Εκθεσης. Υπάρχει ακόμα αυτό το μάθημα, έτσι;